دنیا و سرگذشت پیشینیان محل تأمّل است. فریب ظاهر
آراسته ي دنیا را نباید خورد که این دام به قدمت تاریخ گسترده و قربانیان بی شماری
را به کام خود فرو برده است.
به هوش باشید که مبادا دل به دنیا دهید و خدا را از
خانه ي دل، که خانه ي اوست بیرون کنید. زنهار که با ریاست و مسئولیت پذیرفتن، خود
را به دنیا نفروشید و سرای جاوید را به دنیا نبازید. دنیا خوش خط و خال است و شیوه
ها و عشوه گریهای بسیار دارد. چنانکه صفا و صمیمیّت را به جفا و کینه و زیّ سادگی
را به خوی تکلّف و اخلاص را به شرک بدل می سازد. البتّه اینها را به یک باره تغییر
نمی دهد ولی، به استمرار و در طول زمان و از طریق خودبینی، کار مردم را به
«فرداها» افکندن، افراد را پشت میز و درها معطّل کردن، خودرأیی، تُندی و احساس
بزرگی انسان را بروز سیاه می نشاند.